Komentarze: 0
Jestem tu ponieważ wczoraj juz nastąpił kryzysowy moment. Czuję się samotna pomimo tego, że mam rodzinę. Potrzebuję towarszystwa ale nie jestem łatwą osobą w kontaktach. Nie potrafię przyjaźnic się z kobietami. Miałam tylko jedną przyjaciółke. Przyjaźnilysmy się przez całą szkołę podstawową potem bez sensu rozeszły się nasze drogi.
Zawsze lubiłam towarszystwo mężczyzn. Nie chodzi o sex. Poprostu nie lubię jazgocących lasek, których to tematami są zakupy, ciuchy, kolory kosmetyków, czy problemy ich koleżanek z pracy. Bleee... Może to dlatego, że jak mój mąż twierdzi jestem z charakteru męską kobietą, konkretną, bardzo samodzielną, nie paplającą jęzorem przy byle nadażającej się okazji.
Ale co z tego jeśli nie moge przyjaźnic się z mężczyznami ze względów oczywistych - jestem mężatką. Kiedys przyjaźniłam się ze swoim mężem (jeśli można to tak nazwac), teraz też chyba sie przyjaźnimy ale od jakiegoś roku mamy sporo problemów, które chyba oddaliły nas od siebie. Nie mamy dla siebie czasu, ja sfrustrowana po całych dniach z małym dzieckiem najchętniej to bym je sprzedała chociaż na jeden dzień a mąz- całymi dniami zaganiany zajęciami poza domowymi.
Ani do kogo japę otworzyc, ani do kogo się przytulic. Jestem zmęczona i chcę uciec gdzies daleko. Ale odpowiedzialnośc nie pozwala. Muszę tu byc i czekac az to wszystko się skończy i może wróci moje dawne życie.